Ankara
“Zaman makinesi olsaydı ve gençliğime dönseydim, mesela 17
yaşıma. Kendime şunları söylerdim. En önemli şey aşk” [1]
diyor sevgili Nil Karaibrahimoğlu. Sen ne güzel insansın Nil, seni ve
şarkılarını çok seviyorum. Nil’in şarkılarını dinleyin. Hepsi birbirinden
güzel. Hayat dersleri ile dolu.
Ey aşk sen ne yüce bir duygusun. Şimdi yaşadığım aşkı 17
yaşımda yaşamaya başlamış olsaydım keşke. Keşke dememem lazımdı. Ağzımdan çıktı
bile. Dün yapamadıklarım için hayıflanmıyorum artık. Bugünü anı yaşıyor ve anın
hazzını alıyorum.
Sevdiğim şeyleri yapıyorum artık. Yapabildiğim işleri
yapıyorum artık. Yapamadığım işleri mutlaka yapacağım diye kendimi
zorlamıyorum. Yapabilenlere bırakıyorum. Yüce Allah son zamanlarda sevdiğim
insanları karşıma çıkarıyor. İşlerimi onlarla yapmaya başladım. Zamanımı çok
daha dolu geçiriyorum. Böylece sürekli aşkı yaşıyorum artık. Aşkın sırrını buldum
ve şimdi bu sırrı paylaşıyorum.
Sevdiklerimin ellerini sıkı sıkı tutuyorum. Onlara kulak
veriyorum. Onların dertleri ile dertleniyorum ve onlara
aşk aşılıyorum. Nasıl ki bilgi paylaşıldıkça çoğalır. Aşk da öyle. Biliyor ki eğer
ben aşkı doyasıya yaşarsam, bu ilahi aşk kalbimden taşacak ve çevreme de
yayılacaktır.
Hayat alışkanlıklarla ilerler. Bir şeyi iyi yapmak
istediğimde onu hemen alışkanlık haline getiriyorum. Neyi alışkanlık yaparsam
hayatımın o alışkanlık olacağını onu yaşayacağımı biliyorum. Beynin çalışma
mekanizması da böyle. Beyin tekrar ile programlanıyor. Bilgisayar gibi değil
yani. Zihninize belli bilgileri ve düşünceleri yerleştirmek istiyorsanız, o
düşünceyi tekrar etmelisiniz. Ben ne düşünürsem onu yaşayacağımı biliyorum.
Sürekli aşkı, sevgiyi, iyiliği, şefkati vb. düşünürsem onu yaşayacağımı
biliyorum. Sürekli korku, endişe, öfke vb. duyguları beslersem onu yaşayacağımı
biliyorum. Nasıl mı biliyorum? Yaşadım da onun için.
Aşkın sırrına nasıl eriştim? Kendimi, özümü bilerek. “İlim
ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendin bilmezsen, ya nice okumaktır”
diyor ya Yunus Emre, işte bende onu dinleyip kendimi, özümü bilme yolculuğuna
çıktım. Bu yolculuk 31 sene önce başladı. Her sabah ve akşam özüme dönerek,
zikir / meditasyon yaparak bugüne geldim. Ey yüce yaratıcı sonunda senin varlığının
ve birliğinin sırrına eriştim. Şükürler olsun sana. Hani kitabında diyorsun ya,
“nefsini bilen Allah’ı bilir”. Kendimi, özümü bilince seni daha iyi biliyorum
ve anlıyorum. Kendimi bildim, seni bildim. Kendime aşık oldum, sana aşık oldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder